ΜΕΡΙΔΙΑ ΕΥΘΥΝΗΣ

Παρατηρώ μια εκτίμηση μικρής ή μεγαλύτερης εξέγερσης, με αφετηρία αύριο από τον περίγυρό μου. Εκτίμηση πως θα διοριστεί κυβέρνηση συνασπισμού από την Τρόικα. Σε περίπτωση που βγει αληθινή αυτή, θα ήθελα να έχω προλάβει να διατυπώσω και τη δική μου ασήμαντη γνώμη για τα μερίδια ευθύνης, αφού εδώ και δυο χρόνια όλοι έχουμε πλέξει γαϊτανάκι μεταβίβασης ευθυνών.

Με δική μας ευθύνη (και όταν λέω "μας" εννοώ, φυσικά, τους κοινούς πολίτες της χώρας) άκμασε η επιπολαιότητα, η αρπαχτή και η επίπλαστη ευδαιμονία οδηγώντας στην πλήρη διαπλοκή. Όμως! Οι ευθύνες πρωτίστως είναι των, επί δεκαετίες, κυβερνώντων (και όλου του κοινοβουλευτισμού). Ακόμη κι αν δε διαμορφώνουν πλήρως την κοινή γνώμη, αυτοί δημιούργησαν την αναξιοκρατία, αυτοί επέβαλλαν την ατιμωρησία, αυτοί δίδαξαν τα "μπουζούκια", αυτοί γέννησαν τη σημερινή διαφθορά και εκμαύλισαν τον Έλληνα πολίτη!

Έτσι, λοιπόν, ακόμη κι αν είμαι (που είμαι) ο μεγαλύτερος λογοκριτής του Λαού, το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης το απολαμβάνουν οι βουλευτές και οι παρατρεχάμενοί τους από τη Μεταπολίτευση και μετά.

Υ.Γ. Και να δηλώσω πως θεωρώ ότι σημαντική μερίδα του κόσμου κοιτά το δάχτυλο αντί για το φεγγάρι. Διαδηλώνει επειδή της έκοψαν 100, 200 ευρώ και όχι επειδή της στερούν θεμελιώδη δικαιώματα, της απαγορεύουν τα όνειρα, της προδίδουν το παρόν και το παρελθόν, της υποθηκεύουν το μέλλον, της νεκρώνουν τη δημιουργία και της επιβάλλουν τον πιο ύπουλο φασισμό της παγκόσμιας (ίσως) ιστορίας.

WE NEED TO TALK ABOUT ME?

Έχω καιρό να γράψω σε τούτο το μπλογκ. Αφορμή για να σπάσει ο πάγος στάθηκε η πρόσκληση της φίλτατης Eskli για μια μπλογκοκοινοπραξία όπου ο καθένας λέει 7 πράγματα για τον εαυτό του. Ελπίζω μόνο να μην είναι έμπνευση του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για να μας γνωρίσει καλύτερα.

Δεν ξέρω πως να αρχίσω, αλλά θα το παλέψω.
1. Επίκαιρο κιόλας. Λατρεύω το χειμωνιάτικο καιρό. Αυτόν που παραπέμπει σε κεντρική Ευρώπη. Με βαρύ κρύο (ελάχιστη υγρασία), χιόνι αν είναι δυνατόν ή ψιλόβροχο. Ιδανικός καιρός για βόλτες σε δάση, ποτάκια σε μικρά μπαρ, πολύ σινεμά και αγκαλιές κάτω από τις κουβέρτες.
2. Αν πεθάνω σύντομα θα είναι από νταλίκα ή ταξί που με καταβρόχθησε με το ποδήλατο σε κάποιον κεντρικό δρόμο της Αθήνας. Είκοσι με τριάντα ποδηλατικά χιλιόμετρα την ημέρα, το γιατρό τον κάνουν πέρα. Όχι και τον τελετάρχη, όμως.
3. Η πιο ταπεινωτική εμπειρία της ζωής μου είναι το στρατιωτικό. Κυρίως, κατά την 8μηνη παραμονή μου στην παραμεθώριο. Ήμουν ένας άλλος. Αδίκησα πολύ τον εαυτό μου τότε.
4. Μία από τις περιόδους που αναπολώ με νοσταλγία στο σήμερα είναι όταν πριν από καμιά ντουζίνα χρόνια κυκλοφορούσα σε σχολικούς διαδρόμους με μαλλί αφάνα (εντάξει, η κώμη υφίσταται ακόμη), αξύριστος για κάνα χρόνο, μπότες με σπιρούνια, τζιν ενδυμασία από την κορφή ως τα νύχια, ακουστικά βιδωμένα στα αυτιά με Emperor και Mayhem από τις 7.30 το πρωί.
5. Όσο επιθυμώ τα συχνά ταξίδια στο εξωτερικό, άλλο τόσο τα αποφεύγω. Με γεμίζουν με τόση ενέργεια και αισιοδοξία που κάθε φορά που επιστρέφω από ένα τέτοιο, βρίσκομαι στα πρόθυρα της μετανάστευσης. Κυρίως, για το ασύλληπτο καυσαέριο (εξαιτίας του υπερπληθισμού παλαιάς τεχνολογίας αυτοκινήτων) και την αντικοινωνική συμπεριφορά των Ελλήνων. Κωλοέλληνες, βλέπεις.
6. Έχω πάψει να παίρνω κατάκαρδα τα λεγόμενα "δυσάρεστα" που έρχονται κατά ριπάς.Εξοργίζομαι στιγμιαία και στη συνέχεια σαρκάζω. Κάπως έτσι, επιβιώνω κι εγώ.
7. Μου αρέσουν οι μόνιμοι συνοδοιπόροι, μα συγχρόνως λατρεύω τη ρευστότητα, την εσωτερική (συχνά και την εξωτερική) δράση και τη συνεχή αναζήτηση. Αν βρω μόνιμο προορισμό, θα πάψω να υφίσταμαι.

Αυτά τα ολίγα, λοιπόν, κι από μένα. Δε μου αρέσουν οι διακρίσεις, γι'αυτό δε θα επιλέξω φίλους - bloggers. Η πρόσκλησή μου είναι ανοιχτή προς όλους που τολμούν!

ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΝ ΕΡΧΟΜΕΝΗ ΤΡΙΤΗ 27/9

Αποκλεισμός της Βουλής των Ελλήνων την ερχόμενη Τρίτη που θα ψηφιστεί ο φόρος για τα ακίνητα, μέσω λογαριασμών της ΔΕΗ. Με αυτοκίνητα, μηχανές, πεζοί, όλοι οι Έλληνες στο Σύνταγμα. Δώστε τέλος στην προδοσία. Όλη η Ελλάδα ενωμένη!

Διαδώστε το μήνυμα, με κάθε μέσο!

ΠΕΡΙ ΦΑΣΙΣΜΟΥ Ο ΛΟΓΟΣ

Έχω καιρό να γράψω κάτι σε αυτό το μπλογκ. Όχι επειδή δεν υπάρχουν ερίσματα, αλλά περισσότερο για λόγους ανασύνταξης δυνάμεων. Η τελευταία φορά ήταν κατά το διήμερο των οργανωμένων και μη διαδηλώσεων ενόψει ψηφισης του μεσοπρόθεσμου πριν ένα μήνα περίπου.

Εκείνες τις μέρες γινόταν έντονα κουβέντα στο διαδίκτυο και στο ραδιόφωνο (στις 2-3 εκπομπές που ακούω επιλεκτικά) για τη σημερινή κυβέρνηση. Άλλοι τη χαρακτήριζαν Χούντα και άλλοι διαφωνούσαν. Δεν ήταν λίγοι και οι γηραιότεροι άνθρωποι που συναντώ καθημερινά στη γειτονιά που μου λέγανε πως τέτοια πράγματα δεν έχουν ξαναδει στη ζωή τους. Ούτε στη δικτατορία.

Η αλήθεια είναι πως στην κατά πολύ βραχύτερη ζωή μου ούτε εγώ έχω ξαναδεί την αστυνομία να επιδεικνύει ένα τόσο βάναυσο πρόσωπο. Να χτυπά (δολοφονικά κάποιες φορές) αδιακρίτως, να επιτίθεται σε τουρίστες στην Ακρόπολη, να ψεκάζει σουβλατζίδικα στο Μοναστηράκι με χημικά και να προσφέρει ασφυξιογόνα στους "αγανακτισμένους" γιατρούς και νοσηλευτές, αλλά και μέσα στο μετρό που δεν υπήρχε διαφυγή για τους διαδηλωτές.

Η συμπεριφορά της αστυνομίας (κατ'εντολή της κυβέρνησης προφανώς) ήταν δεδομένα φασιστική. Τουλάχιστον εκείνες τις δύο ημέρες. Αυτό έχει διττή ανάγνωση, όμως. Από τη μία πλευρά, τα πράγματα αγριεύουν (αναμφισβήτητα), αλλά από την άλλη, όταν ένα καθεστώς* χρησιμοποιεί τόσο εκτεταμένα τη βία, δηλώνει αδυναμία και ανήμπορο να κυβερνήσει.

Πιο φασιστική συμπεριφορά από την αστυνομία, επέδειξε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Διέγραψε απευθείας τον διαφωνούντα βουλευτή και κυρίως, ενώ έξω από τη Βουλή μαινόταν πόλεμος, μέσα στη Βουλή υπήρχαν γελάκια και συγχαρίκια που πέρασε το Μεσοπρόθεσμο (πόσο υποκριτικό, όταν υποτίθεται πως το ψήφισαν με πόνο ψυχής;!). Σχηματικά, έτσι δεν είναι και στη Λιβύη που έχουν καθεστώς Καντάφι;

*Χαρακτηρίζω καθεστώς την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., καθώς δεν εκλέχθηκε ποτέ για να πράξει αυτά που έπραξε. Άλλο ήταν το πρόγραμμά του, για άλλους λόγους το ψήφισε ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος. Όχι για το Μνημόνιο, όχι για το Δ.Ν.Τ., ούτε για τα υπόλοιπα. Εγκληματική η απάτη του (πέρα από την εγκληματική αφέλεια ή συμφεροντολογία των ψηφοφόρων του)!

ΣΕ ΚΟΜΒΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ

Νομίζω πως βρισκόμαστε στο πιο κομβικό σημείο της ελληνικής ιστορίας του τελευταίου αιώνα. Πιο κομβικό και από της μεταπολίτευσης.

Τώρα που αρκετός κόσμος εκφράζει δημοσίως την αντίδραση του στην πολιτική της κυβέρνησης, αλλά κυρίως εναντίον του σαθρού υπάρχοντος συστήματος, είναι ευκαιρία να γκρεμίσουμε για να ξαναχτίσουμε. Η μεγαλύτερη απογοήτευση θα είναι να πεθάνει άλλη μια κίνηση και να υποταχθεί στο δήθεν ανέφικτο. Τότε είναι δεδομένη η ολοκλήρωση της κατρακύλας και της ξεφτίλας.

Μάλιστα η αυριανή μέρα νομίζω πως είναι από τις πιο σημαντικές. Οι μέρες αυτών που ασκούν τέτοιες πολιτικές και παίρνουν αντίστοιχα καταστροφικά και αναποτελεσματικά μέτρα λιτότητας οφείλουν να είναι μετρημένες. Οι μέρες της εξουσίας τους, όχι της ζωής τους. Αδιαφορώ για τη ζωή τους (εκεί μας έφθασαν!).

Υ.Γ. Δεν αντλώ (ούτε αντλούσα ποτέ) ιδιαίτερη πληροφόρηση από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης κι έτσι δε γνωρίζω σε ποιο στάδιο προπαγάνδας βρίσκονται. Άλλωστε η πιο εύκολη προπαγάνδα γίνεται όταν ο άλλος είναι είτε σε κατάσταση ευθυμίας είτε σε κατάσταση θυμού.

ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Μετά από πέντε μέρες συνεχούς παρουσίας στο Σύνταγμα, μετά χαράς διαπιστώνω πως η κίνηση δυναμώνει. Χθες στην πανευρωπαϊκή συγκέντρωση, ο κόσμος που βρέθηκε ανά περιόδους από το απόγευμα ως τα μεσάνυχτα, πρέπει να έφθασε τις 100.000.

Ενισχύεται η οργάνωση των ομάδων των "Αγανακτισμένων". Ομάδων σίτισης, νοσηλείας, μεταφραστικού, καθαριότητας, περιφρούρησης κ.α.

Ειδικά στα της περιφρούρησης, η βραδυνή συνέλευση ζήτησε να αυξηθεί η δύναμη της ομάδας, διότι μένει κόσμος σε σκηνές στην πλατεία και η Χρυσή Αυγή κάνει βόλτες τριγύρω.

Μία γυναίκα με αυτοκίνητο χτύπησε μια κοπέλα που διαδήλωνε, επειδή ήθελε να περάσει μέσα από το πλήθος.

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ο κόσμος είχε χωριστεί σε δύο μέρη. Σε αυτούς που συνέχιζαν να φωνάζουν συνθήματα, να σηκώνουν πανό και να παίζουν ταμπούρλα και σε αυτούς που είχαν στήσει μια σύγχρονη Εκκλησία του Δήμου στο κέντρο της πλατείας απαιτώντας άμεση δημοκρατία με προτάσεις, ιδέες και ψηφοφορίες.

Το παρακάτω αποτελεί το πρώτο ψήφισμα των "Αγανακτισμένων":
       
       Εδώ και πολύ καιρό παίρνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς. Είμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νεολαίοι, που έχουμε έρθει στο Σύνταγμα για να παλέψουμε και να αγωνιστούμε για τις ζωές μας και το μέλλον μας. Είμαστε εδώ γιατί γνωρίζουμε ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας μπορούν να προέλθουν μόνο από εμάς.

              Καλούμε όλους τους Αθηναίους, εργαζόμενους, ανέργους και νεολαία στο Σύνταγμα, και όλη την κοινωνία να γεμίσει τις πλατείες και να πάρει τη ζωή στα χέρια της. Εκεί στις πλατείες θα συνδιαμορφώσουμε όλα μας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας. Καλούμε όλους τους εργαζόμενους που θα απεργήσουν την επόμενη περίοδο να καταλήγουν και να παραμένουν στο Σύνταγμα.

Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες, μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις, τρόικα, τράπεζες, μνημόνια και όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται. Τους διαμηνύουμε ότι το χρέος δεν είναι δικό μας. 

Άμεση δημοκρατία τώρα!

Ισότητα, δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια!

Ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ!

Κ.Κ.Ε. Ο ΚΑΠΗΛΕΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Αφορμή για το παρόν κείμενο μου έδωσαν διάφορα φόρουμ όπου συνάντησα απόψεις υποστηρικτών του Κ.Κ.Ε., αλλά οι απόψεις αυτές είναι ριζωμένες μέσα μου χρόνια τώρα.

Μου είναι το πιο αντιπαθές κόμμα και δε θεωρώ σε καμία περίπτωση τον εαυτό μου δεξιό. Φίλοι και γνωστοί ξέρουν πως το θεωρώ το πιο αποκρουστικό κόμμα που φέρει τόνους νεοσυντηρητισμού και τείνει να γίνει επικίνδυνο εκμεταλλευόμενο την άγνοια και την απελπισία κάποιων ανθρώπων.

Το χαρακτηρίζω καπηλευτή της επανάστασης (αλλά και νταβατζή των εργατών) χρόνια τώρα. Δε διαφέρει σε τίποτα με το σαθρό συνδικαλισμό. Διοργανώνει μόνο του διαδηλώσεις, αποκομμένο από τους υπολοίπους, θεωρεί εαυτόν εθνοσωτήρα και τον κομμουνισμό (αυτό το απολυταρχικό οικονομικό σύστημα) ως μόνη λύση.

Οι απόψεις υποστηρικτών του σε φόρουμ με εξόργισαν για άλλη μια φορά. Με θέμα το "Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα", εκφράζουν τη δυσφορία τους για την απουσία οργάνωσης του κινήματος (απαιτούνται εργατοπατέρες), την έλλειψη προτάσεων (των δικών τους στείρων προτάσεων) και άκουσον-άκουσον την μεγάλη ιδεολογική και κοινωνική απόκλιση των ανθρώπων που συγκεντρώθηκαν. Να τους ενημερώσω πως το τελευταίο είναι πιο φασιστικό και από την πολιτική γραμμή του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Όσον αφορά την έλλειψη προτάσεων, έχω εκφραστεί άπειρες φορές σε μπλογκ πως θεωρώ απαραίτητη τη συνειδητοποίηση της κατάστασης από τους πολίτες και τη θέση στόχων επιτακτική. Πρώτα και κύρια, χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας.

Αλλά πάνω από τις ιδέες μου είναι η αχρωμάτιστη συλλογικότητα και η αυθόρμητη και ειρηνική κίνηση συμπολιτών μου. Χωρίς ομάδες περιφρούρησης (για τις οποίες συνεχώς καυχιέται το εν λόγω κόμμα), εκφράζουν όλοι την αγανάκτηση τους, μακρυά από τις παρωπίδες που θέλουν οι άλλοι να επιβάλλουν.

Επικροτώ, λοιπόν, αυτή την κίνηση και θα είμαι εκεί για όσο κρατήσει. Αλλωστε, δίνεται η μεγάλη ευκαιρία να γνωριστούμε, να επικοινωνήσουμε, να ανταλλάξουμε απόψεις, ακόμη και να διασκεδάσουμε.

Υ.Γ. Προβοκάτσια κ.κ. του Κ.Κ.Ε. είναι που αποκαλείτε την κίνηση αυτή, "Απογοητευμένοι Πασόκοι και Νεο Δημοκράτες". Είστε τόσο ξεπερασμένοι πια που σας λυπάμαι...

"ΕΦΥΓΕ" Ο ΘΟΥ ΒΟΥ

Σε ηλικία 84 ετών μας άφησε ο μεγάλος Έλληνας κωμικός (δυστυχώς δεν είχαμε την ευκαιρία να τον δούμε αρκετά σε δραματικούς ρόλους). Δεν έχω πολλά να πω ούτε συνηθίζω να κάνω μεγαλεπίβολα αφιερώματα, αλλά είχα την ανάγκη να τον αποχαιρετήσω τιμώντας τη μνήμη του για τις κωμικές - συχνά αυτοσχεδιαστικές- χαρές που μας προσέφερε και πάνω απ'όλα για το ήθος και την ποιότητά του σαν άνθρωπος.

"ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ!"

Χρόνια πολλά και από αυτό το βήμα! Σήμερα θέλησα να εκφράσω σύντομα τις σκέψεις μου για το κίνημα (;) "Δεν πληρώνω". Το ερωτηματικό υφίσταται γιατί αναρωτιέμαι αν είναι κίνημα. Δύο από τις ερμηνείες της λέξης σύμφωνα με τα λεξικά είναι: α) εξέγερση που έχει σκοπό μια ανατροπή, β) στάση για την εξυπηρέτηση ενός σκοπού.

Δεν μπορώ να συνταχθώ υπέρ ή κατά αυτού του μότο, γιατί δεν ξέρω ποιοι είναι οι στόχοι του. Αν είναι μια αντίδραση υγιών πολιτών που δεν ανέχονται την υποκρισία και την κλεψιά του συστήματος (και σε οικονομικό και σε συνειδησιακό επίπεδο) που είναι εδώ και χρόνια σε ισχύ και θέλουν να το ανατρέψουν με όραμα για κάτι διαφορετικό, τότε να ενώσω τις δυνάμεις μου προς αυτή την κατεύθυνση.

Αν είναι, όμως, στάση ζωής διαφωνώ κάθετα. Δε γίνεται να λειτουργήσει τίποτα αν δεν πληρώνει ο καθένας από εμάς, αν δε συμμετέχει, αν δε βοηθά και τότε γινόμαστε συνένοχοι και επιβεβαιώνουμε το γνωστό χαρακτηρισμό, "τζαμπατζήδες".

Είμαι της επαγωγικής άποψης πως κάθε πολίτης συνιστά μια μικρή κοινωνία με τον άμεσο περίγυρό του και έτσι αν δεν αλλάξει ο καθένας από εμάς, δε γίνει ενεργός και κοινωνικό ον, τότε καμία κοινωνία δε μπορεί να εξελιχθεί, να βελτιωθεί, στις δομές και την ουσία της.

Το μεγαλύτερο ατόπημα που μπορεί να διαπράξει κανείς είναι να περιμένει να αλλάξει η κοινωνία για να αλλάξει ο ίδιος. Όντας, μάλιστα, κλεισμένος στο καβούκι του. Η πορεία είναι αντίστροφη, ανηφορική, αλλά κι ευχάριστη γι'αυτόν που έχει στόχους.

ΑΜΗΧΑΝΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Αυτός είναι ο μεγάλος τίτλος του εξωφύλλου της "Free Sunday" και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Έχουμε διανύσει ένα σημαντικό μέρος της διακυβέρνησης και των μέτρων ΠΑ.ΣΟ.Κ. (ή Δ.Ν.Τ. αν προτιμάτε). Κάποιος θα μπορούσε να βάλει λεζάντα, "αντιλαϊκή πολιτική", αλλά θαρρώ πως θα ήταν ελλιπής. Στην πραγματικότητα, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δείχνει ανίκανο και αμήχανο να διαχειριστεί τα προβλήματα της χώρας (που ως επί το πλείστον εκείνο δημιούργησε) και κάνει σπασμωδικές κινήσεις.

Δε γνωρίζει ούτε τα έσοδα ούτε τα έξοδα της χώρας, υπερχρεώνεται και δε μπορεί να αποπληρώσει τις δόσεις. Επιλέγει "εύκολα" νομοσχέδια που πλήττουν τους μικρομεσαίους, σχεδόν καταργεί τη μεσαία τάξη, ετοιμάζονται αποκρατικοποιήσεις και αποτέλεσμα από αυτή την πολιτική λιτότητας δεν υπάρχει. Αναρωτιέμαι υπάρχει κάποιος που μπορεί να εκτιμήσει σε πόσα χρόνια θα μπορέσει να ορθοποδήσει κάπως το κράτος μας;

Θυμάμαι τον Ε.Βενιζέλο (του οποίου τις διανοητικές ικανότητες θαυμάζω απεριόριστα) στην εκπομπή του Ν.Χατζινικολάου να επιμένει πως υπάρχει σχέδιο και πως άμεσα φαίνονται μόνο τα αποτελέσματα της αύξησης του Φ.Π.Α. και των περικοπών μισθών και πως θα παρθούν και μέτρα "ελέγχου των ισχυρών" μέσω της εφορίας που θα έχουν μακροπρόθεσμα αποτελέσματα.

Όσο αφελής κι αν θέλω να είμαι, η λογική λέει πως πρώτα πρέπει να οργανωθούν και να εφαρμοστούν τα μακροπρόθεσμα σχέδια, ώστε να μην καθυστερήσει υπερβολικά η καρποφόρησή τους. Αντιθέτως, κωλυσιεργούν σε αυτά και καθημερινά ψάχνουν να βγάλουν απ'τη μύγα ξύγγι.

Πέραν των προσωπικών συμφερόντων όλων των πολιτικών, διακρίνω κι εγώ αυτή την αμηχανία αντιμετώπισης του οικονομικού ελλείματος και της δυσλειτουργικής (ή ανύπαρκτης) ανάπτυξης. Όπως, η Ν.Δ. επέδειξε ατολμία, έτσι και από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. βλέπουμε άκρατη αμηχανία. Ένα πελάγωμα για το οποίο έχουν όλη την ευθύνη οι ίδιοι, γιατί πήραν απατεωνίστικα τις τελευταίες εκλογές με ατάκες τύπου "λεφτά υπάρχουν". 

Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΕΛ.ΠΕ.

Σήμερα πρόσεξα πως οι υπάλληλοι των ΕΛ.ΠΕ. αποφάσισαν για δεκαήμερη απεργία. Στην Ελλάδα, όποιος απεργεί, έχει δίκαιο. Έτσι, λοιπόν, ελάχιστοι ενοχλούνται από την προκλητική διαμαρτυρία τους.

Με μια πρόχειρη αναζήτηση, μπορείτε να καμαρώσετε τους μισθούς τους, από 60.000 ως 120.000 ευρώ το χρόνο συν αρκετά εξοργιστικά επιδόματα. Παρόμοια ιστορία και για τους ναυτεργάτες, τους υπαλλήλους των ΔΕΚΟ και τους δικαστές που λαμβάνουν υπερβολικά πολλαπλάσιο μισθό (και επιδόματα βεβαίως) από τον "μέσο" μισθωτό.

Μέσα σε αυτή τη γελοιότητα, λοιπόν, αφανίζεται το δίκαιο της πλειοψηφίας των οικονομικά εξαθλιωμένων Ελλήνων. Αυτό είναι το πρόβλημά μου. Ότι εξισώνονται τα αιτήματα όλων. Ισοπέδωση.

ΟΛΑ ΣΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Πάνε πολλές ημέρες από τότε που έγραψα για τελευταία φορά σε αυτό το blog. Διάφοροι οι λόγοι. Στο διάστημα που μεσολάβησε είχαμε την τεράστια καταστροφή που έπληξε στην Ιαπωνία. Ξεκίνησε με έναν σεισμό που πλησίασε τα 9 ρίχτερ, ακολούθησε τσουνάμι και τέλος η πυρκαγιά στον πυρηνικό αντιδραστήρα. Συγκλονιστικά γεγονότα.

Στην Ελλάδα δεν άλλαξαν και πολλά. Η οικονομική πολιτική συνεχίζει να πλήττει τους πολλούς και το μεταναστευτικό παραμένει το νούμερο δύο πρόβλημα της χώρας. Αγαπημένο μου θέμα, όμως, αυτός ο σοφός Έλληνας Βούδας, Θεόδωρος Πάγκαλος. Ο άνθρωπος που όταν τον φτύνουν, νομίζει πως ψιχαλίζει.

Τον τελευταίο καιρό έχει πάψει να επιτίθεται στο Κ.Κ.Ε. και ασχολείται με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Βλέπει παντού συνωμοσίες και προβοκάτσια. Το γιαούρτωμα που του προσφέρθηκε αφειδώς στα Καλύβια ήταν από Αλβανούς που πληρώθηκαν από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Οι διαμαρτυρίες στη Γαλλία κι αυτές καθοδηγούμενες από το εν λόγω κόμμα. Η απεργία πείνας κι αυτή από εκεί εκπορευόμενη. Επίσης, και τα επεισόδια του Καραϊσκάκη.

Δεν ανήκω πουθενά (ενοχλούμαι που οφείλω να το δηλώνω) και δεν έχω κανένα φίλο που να δραστηριοποιείται στο χώρο του Συνασπισμού. Δεν ξέρω τις βρωμιές του. Αν, όμως, ίσχυαν τα παραπάνω (και άλλα πολλά που υποστηρίζει ο Θόδωρος), θα έπρεπε το κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς να χαίρει της πλειοψηφίας στη Βουλή.

Η λογική πως όποιος διαφωνεί και το δείχνει, καθοδηγείται από κάπου, με προσβάλλει σαν άνθρωπο και ακόμη περισσότερο σαν πολίτη. Υποτιμά τη νοημοσύνη μου αυτός ο αλλαζόνας κι εγωπαθής τύπος. Με ενοχλεί τόσο η αστοιχείωτη ισοπέδωσή του και η ανύπαρκτη τεκμηρίωσή του που με κάνει να ονειρεύομαι νοσηρά για την πάρτη του.

ΟΥ ΓΑΡ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΤΟ ΓΗΡΑΣ

Αφορμή για το post στάθηκε η κίνηση του σημαντικού Ελληνογάλλου σκηνοθέτη, Costa Gavras, να προσκαλέσει τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Θ.Πάγκαλο, να παρευρεθεί στο Παρίσι στην εκδήλωση για το έργο του. Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους πλήθος Ελλήνων φοιτητών, αρκετοί από τους οποίους φοιτούν στο Παρίσι.

Ο Gavras δεν είναι απλώς ένας κινηματογραφιστής. Είναι ο άνθρωπος που γύρισε το "Ζ" (1969, 2 όσκαρ κι άλλες 3 υποψηφιότητες) και τόσες άλλες έντονα πολιτικές ταινίες. Στο παρόν, φαίνεται πως προδίδει την ιστορία και τη στάση ζωής του με αυτή την κίνηση.

Πολλοί παρευρισκόμενοι επιτέθηκαν φραστικά στο ιερό τέρας της κυβέρνησης (άλλοτε επαναστάτη του '68) και του έθεσαν ερωτήσεις που αφορούσαν τα δύο φλέγοντα ζητήματα του σήμερα. Την εξοντωτική οικονομική πολιτική απέναντι στις λαϊκές μάζες και το θέμα της μετανάστευσης και των απεργών πέινας.

Ο Παν-κάλος ζήτησε να ακυρωθεί η εκδήλωση και χαρακτήρισε φασίστες αυτούς που διαφωνούν μαζί του. Ο Gavras προσπάθησε να κρατήσει κάποιες ισορροπίες (αποτυγχάνοντας) και τελικώς ο αντιπρόεδρός μας εκδιώχθηκε (ένα απόσπασμα εδώ για όσους γνωρίζουν τη γαλλική).

Καλό μήνα...

ΕΝΑΣ ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Ναι, θέλω να γράψω κι εγώ δυο λόγια για όλα αυτά που συνέβησαν το Σάββατο και την Κυριακή, τώρα με ψυχραιμία. Να δηλώσω (για όσους δεν το ξέρουν) πως είμαι Ολυμπιακός. Από αυτούς που σιχαίνονται να πάνε στο γήπεδο για όλα αυτά που είδαμε και ζήσαμε.

Δε θέλω να αναφερθώ ούτε στον επόπτη Τρύφωνα (τα αποδεδειγμένα δε χωρούν συζήτηση) ούτε στα αγωνιστικά ενός πολύ ενδιαφέροντος ενενηντάλεπτου. Θα μιλήσω μόνο για το χουλιγκανισμό και το τρομακτικό κοινωνικό φαινόμενο Μαρινάκης.

 Μετά από όσα έχει δηλώσει όλον αυτό τον καιρό ο Μαρινάκης, αναρωτιέμαι αν το μεγάλο του όνειρο είναι να ξεπεράσει τον Κόκκαλη μέσα σε λίγους μήνες. Ο Κόκκαλης ήταν και είναι μέγας διαφθορέας, αλλά θα πήγαινε ποτέ π.χ. στη φισούνα να σπρώξει και να βρίσει παίκτες του Παναθηναϊκού; Ο ιδιοκτήτης μιας ομάδας να λέει "Σας γαμήσαμε" μπροστά σε κάμερες και να είναι έτοιμος να παίξει ξύλο και να συγχαρεί τους πιστούς του που έτσι άνανδρα κι εγκληματικά εισέβαλλαν στο γήπεδο κι αρχίσαν να βαράνε το Σιμάο, τον Καντέ και το Σισέ;

Αυτή η συμπεριφορά είναι που δεν έχουμε ξαναδεί και που ξεπερνά τα όρια της ανηθικότητας, του θράσους και του τραμπουκισμού. Επικίνδυνη συμπεριφορά και υπεύθυνη για την ενίσχυση του χουλιγκανισμού.

Ο χουλιγκανισμός δε γνωρίζει χρώματα, σημαίες, ομάδες και θρησκείες. Είναι ο ίδιος απ'όπου κι αν προέρχεται. Τον στηρίζουν υπάνθρωποι άνανδροι, κομπλεξικοί, φοβικοί και απαίδευτοι. Υπάνθρωποι που μπορούν να νιώσουν υπαρκτοί μόνο μέσα στον όχλο και τη βαβούρα. Ίδιοι είναι οι χουλιγκάνοι όλων των ομάδων. Δεν υπάρχουν καλύτεροι και χειρότεροι.

Απ'ό,τι φαίνεται μέσα στο 2011 θα αρχίσουμε να θρηνούμε θύματα που ηθικοί αυτουργοί θα είναι τύποι αλα Μαρινάκης και Πατέρας και στην πράξη καταπιεσμένοι ανόητοι που διοχετεύουν άστοχα την ενέργειά τους...

Υ.Γ. Κάθε μέρα αποδεικνύεται και πιο μνημιώδης η ρήση του "πράσινου" τραμπούκου, Νικόλα Πατέρα, "το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι πολύ τυχερό που έχει εμένα και το Βαγγέλη".

Με τις υγείες μας...

Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ

Ευγνωμωνώ τις ελλείψεις μου·
ό,τι μου λείπει με προστατεύει από κείνο που θα χάσω·
όλες οι ικανόητητές μου που ξεράθηκαν στο αφρόντιστο χωράφι της ζωής
με προφυλάσσουν από κινησεις στο κενό
άχρηστες, ανούσιες.
Ό,τι μου λείπει με διδάσκει·
ό,τι μου 'χει απομείνει μ'αποπροσανατολίζει
γιατί μου προβάλλει εικόνες απ'το παρελθόν
σα να 'ταν υποσχέσεις για το μέλλον.
Δεν μπορώ, δεν τολμώ
ουτ' έναν άγγελο περαστικό
να φανταστώ γιατί εγώ
σ' άλλον πλανήτη, χωρίς αγγέλους
κατεβαίνω.
Η αγάπη, από λαχτάρα που ήταν
έγινε φίλη καλή·
μαζί γευόμαστε τη μελαγχολία του Χρόνου.
Στέρησέ με -παρακαλώ το Άγνωστο-
στέρησέ με κι άλλο 
για να επιζήσω.

- Το παραπάνω είναι ποίημα από τη νέα συλλογή της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ με τίτλο "Η ανορεξία της ύπαρξης". Μεταφράστρια-διερμηνέας στο επάγγελμα, αλλά μονίμως βυθισμένη στην ποίηση των εννοιών και των συναισθημάτων. Με απόλυτη ειλικρίνεια, μελαγχολία και καθαρό στοχασμό αντιμετωπίζει με στίχους την έννοια της φθοράς (σωματικής και ψυχικής) συνδέοντας την άμεσα με το σημερινό περιβάλλον. Της φθοράς στον έρωτα, στην ονειροπόληση, στην κοινωνικότητα των αισθημάτων, στην επικοινωνία και το τέλος που νιώθεις να πλησιάζει όσο μεγαλώνεις βιολογικά.
Απ'τα καλύτερα καινούρια πράγματα που κυκλοφορούν... και που θα ευχόμουν να είχα γράψει ο ίδιος.

ΔΥΟ ΘΕΜΑΤΑ ΚΙ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ

1) Δε γνωρίζω πότε ψηφίστηκε, αλλά εγώ το έμαθα πρόσφατα. Πλέον έχει επιβληθεί 11% Φ.Π.Α. στα νοησήλεια των νοσοκομείων. Εφόσον η υγεία (ή σωστότερα, η έλλειψη υγείας) είναι ένα προϊόν, όπως αυτά που ψωνίζουμε από το supermarket, αναμενόμενος ο φόρος προστιθέμενης αξίας σε ένα κράτος με εγκληματικά ανήθικη νομοθεσία και συμπεριφορά. Σκόνταψα πάνω του, αναζητώντας για ιδιωτική ασφάλιση. Τότε ανακάλυψα πως μόνο τρεις εταιρίες (από τις 40 - 50 που υπάρχουν) στο καλύπτουν, ενώ στις άλλες το πληρώνεις εσύ. (Προσέξτε αυτή την παράμετρο αν μιλάτε με ασφαλιστή)

2) Το θέμα που προέκυψε με τα διόδια και τον αριστερό ήρωα Απόστολο Γκλέτσο. Χθες, βρισκόμουν εκτός Αθηνών και παρατήρησα πόσοι κατεβαίνουν από τα αυτοκίνητά τους, σηκώνουν τη μπάρα και δεν πληρώνουν διόδια. Το έψαξα και βρήκα πως τον περασμένο Δεκέμβρη το έπραξαν περίπου το 20% των αυτοκινήτων που συνάντησαν διόδια. Μετά την έκταση που έχει πάρει το θέμα και επειδή ο Έλληνας λατρεύει το μιμητισμό, φαντάζομαι πως μες στο τρέχον έτος θα πλησιάσει το 50%. Το κράτος (ή η εταιρία που έχει υπογράψει τη σύμπραξη) το μοναδικό που μπορεί να σου κάνει είναι να σημειώσει την πινακίδα σου και να σου στείλει το ποσόν που χρωστάς με επιστολή στο σπίτι.
Το παράλογο του πράγματος είναι να πληρώνεις για να σου επιτραπεί η διέλευση σε ΔΗΜΟΣΙΟ δρόμο και το παράνομο του πράγματος (που μπορεί να φτάσει μέχρι το διεθνές δικαστήριο της Χάγης) είναι πως πληρώνουμε διόδια πριν κατασκευασθεί ο νέος δρόμος. Από την ημέρα που υπογράφεται η σύμπραξη και κατά την εξέλιξη του έργου... Ναι, αυτή την παράνομη και πρόστυχη άνεση την έχει μόνο το ελληνικό κράτος!

3) Κι ένα από τα σπουδαιότερα ελληνικά τραγούδια που έχουν γραφτεί και μιλάει (άμεσα κι έμμεσα) για όλα όσα σε κάνουν να νιώθεις άβολα... που σε κάνουν να νιώθεις μαλάκας!

ΔΥΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΝΑΡΗ

ΜΕ ΠΥΞΙΔΑ ΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ;;;

Αρκετοί θα φαντάζεστε τι πρόκειται να θίξω... Στους υπόλοιπους θα πω κάποιες λέξεις κλειδιά. Σφαγές, πολεμικές αποζημιώσεις, Χάγη. Οι περισσότεροι συνεννοηθήκαμε, νομίζω. Είναι μεγάλο θέμα η απαίτηση πολεμικών αποζημιώσεων των Διστομιτών από τη Γερμανία για τις σφαγές και τα αποτρόπαια εγκλήματα των ναζιστών, κατά την Κατοχή. Θέμα που έφτασε υπό μορφή καταγγελίας στο δικαστήριο της Χάγης. Η κυβέρνησή μας, από τη μία δεν ήθελε να δημιουργηθεί πρόβλημα, αλλά από την άλλη δεν ήθελε να αποδειχθεί για άλλη μια φορά αντιπατριωτική και μία μέρα πριν την κατάθεσή της καταγγελίας, συναίνεσε και το έπαιξε μπροστάρισα.

Δεν είμαι σε καμία περίπτωση ειδικός πάνω στο θέμα κι ούτε γνωρίζω καλά το παρασκήνιο, αλλά επειδή ακούω σχετικά, δεξιά και αριστερά, είπα να κάνω μια μικρή έρευνα προς αναζήτηση της αλήθειας. Άλλωστε αυτό θεωρώ πως είναι και το νόημα της ζωής. Όποιος, φυσικά, γνωρίζει κάτι παραπάνω, καλοδεχούμενος να συνεισφέρει...

Αν πραγματικά κατατέθηκε η καταγγελία, έτσι όπως φθάνει στα αυτιά και τα μάτια μου, ίσως και να ξεφτιλιστούμε για άλλη μια φορά διεθνώς (τσιτάτο από προηγούμενο άρθρο). Επαναλαμβάνω, αν κατατέθηκε έτσι ακριβώς...

Ξεκινώ παραθέτοντας τη σύμβαση που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση (υπέγραψε ο τότε πρέσβης μας στη Bόνη, Θωμάς Yψηλάντης) το 1960 με την τότε κυβέρνηση της Ομοσπονδιακής Γερμανίας (υπέγραψε ο υφυπουργός Eξωτερικών Aλμπερτ Bαν Σέρπενμπεργκ) και αφορά τις αποζημιώσεις:

 «H Γερμανική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία θα καταβάλει εις το Bασίλειον της Eλλάδος εκατόν δέκα πέντε εκατομμύρια γερμανικών μάρκων υπέρ των υπό εθνικοσοσιαλιστικών μέτρων διώξεων διά λόγους φυλής, θρησκείας ή κοσμοθεωρίας θιγέντων Eλλήνων υπηκόων, οίτινες υπέστησαν, συνεπεία των μέτρων τούτων διώξεως, ζημίας ελευθερίας ή υγείας και ιδίως και προς όφελος των επιζησάντων οικείων των φονευθέντων συνεπεία των μέτρων διώξεων τούτων».

Σαφέστατη η σύμβαση. Μας δόθηκαν 115 εκατομ.μάρκα. Ή σωστότερα δόθηκαν στον τότε πρωθυπουργό μας, Κων/νο Καραμανλή και το βασιλιά της χώρας. Στην τελευταία γραμμή είναι επίσης σαφέστατο σε ποιων τα χέρια πρέπει να πάνε, αλλά οι κυβερνώντες (για χιλιοστή φορά) έκαναν τους πρεσβύωπες και τα κράτησαν.

Υπάρχει, όμως, μια σημαντική υποσημείωση στη σύμβαση! « Μη θιγομένων ενδεχόμενων μελλοντικών νομίμων απαιτήσεων Eλλήνων υπηκόων». Η σημερινή κυβέρνηση που γνωρίζει για τη σύμβαση που αγνοούν πολλοί Έλληνες, εδώ θα πατήσει για να πέσει ηρωικώς μαχόμενη. Η λέξη "νομίμων" ε'ιναι το κλειδί, νομίζω. Επειδή δε δύναμαι να γνωρίζω λεπτομέρειες της συνολικής καταγγελίας, αναφέρω μόνο πως υποχρεωμένο είναι ένα κράτος να σε αποζημιώσει για την επίσημη "πολιτική" του. Π.χ. αν εγώ βρεθώ σε περίοδο πολέμου και σφαγιάσω 10 ανθρώπους και η Ελλάδα χάσει τον υποτιθέμενο πόλεμο, δεν οφείλει η κυβέρνηση να αποζημιώσει τις οικογένειες των σφαγιασθέντων από μένα.

Έτσι, θεωρώ μέγιστη παραπληροφόρηση αυτά που κυκλοφορούν στην "πιάτσα"! Ένα "ό,τι αρπάξουμε", ουσιαστικά, από δισέγγονα των σφαγιασθέντων. Όμως...

Υπάρχει ένα σίγουρο δίκαιο από την  πλευρά της Ελλάδας που δε θίγεται ποτέ, γιατί πάντα οι Έλληνες ομφαλοσκοπούμε και αστοχούμε! Μια καταγγελία που θα δικαιωνόταν. Ποια; Για το καταναγκαστικό δάνειο που απέσπασε η ναζιστική Γερμανία από τη χώρα μας κατά τη διάρκεια της Kατοχής. Καταναγκαστικό, επαναλαμβάνω! Αναλογισθείτε και τους τόκους...

Αλλά πάντα αστοχούμε. Όπως, στο ελαφρώς πιο επουσιώδες θέμα του βιβλίου της  Ιστορίας. Ενώ υπήρχε σύμφωνία που η Ελλάδα σεβάστηκε και η Τουρκία συνέχισε να αγνοεί προκλητικά, αντί να καταγγελθεί η παραβίαση, απλά αρχίσαμε να φαγωνόμαστε μεταξύ μας...

Με τις υγείες μας!

Μ.Μ.Μ.: ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΑΕΝΑΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ

Μάλλον παραπλανητικός ο τίτλος του post. Δεν πρόκειται να αναπτύξω το χρονικό αυτού του απεργιακού φαινομένου. Πλην του Π-Σ-Κ, τις υπόλοιπες μέρες όλη η Αττική χορεύει στους ρυθμούς των στάσεων εργασίας κι απεργιών  των μέσων μαζικών μεταφοράς.

Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ και πουθενά αυτό στον πλανήτη Γη! Δύο μήνες συνεχών κινητοποιήσεων και συνεχίζουμε... Όλο το Κέντρο σε κυκλοφοριακή αποσύνθεση και οι περισσότεροι εργαζόμενοι αυτής της χώρας δουλεύουν για να βγάλουν τα ταξί τους (στην καλύτερη περίπτωση). Η οικογενειακή οικονομική κρίση διογκώνεται και πραγματικά δεν ξέρεις που να σταθείς. Στο πλευρό των απεργών  ή απέναντί τους.

Η αλήθεια είναι πως δεν έχω κατανοήσει πλήρως τα αιτήματά τους. Ακούω για ιδιωτικοποίηση, για μισθούς, αλλά κάτι συγκεκριμένο του κλάδου τους δεν έχει πάρει το αυτί μου (ίσως δεν το έχω ψάξει, αλλά δεν είναι και υποχρεωμένος ο κάθε πολίτης να αναζητά σε sites και μονόστηλα εφημερίδων τα αιτήματα τους).

Το σίγουρο είναι πως συνεχίζει να ζημιώνεται όλη η χώρα. Οι απεργοί που χάνουν τα λεφτά τους, χωρίς να ιδρώνει το αυτί της κυβέρνησης και οι κάτοικοι της Αττικής που επιεικώς υποφέρουν καθημερινά, ψυχικά και οικονομικά (σκεφθείτε αυτούς που έχουν κάρτες απεριοριστων διαδρομών και δεν εκτελούνται δρομολόγια... Πόσο κωμικοτραγική φαντάζει η επικείμενη αύξηση της τιμής του εισητηρίου;).

Επιπλέον, για να καταφέρεις να μετακινηθείς, διαμέσου αυτής της λαίλαπας, θα πρέπει είτε να έχεις master στις απεργιακές προβλέψεις είτε να είσαι μονίμως με ένα netbook και να πατάς refresh στο apergia.gr.

Κλείνω λέγοντας πως αν γινόταν αυτό σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της ευρωπαϊκής ένωσης, η κυβέρνηση θα είχε πέσει. Όχι, ότι θα είχαμε να περιμένουμε κάτι καλύτερο, αλλά έτσι για το γαμώτο. Για το φιλότιμο!