Νομίζω πως βρισκόμαστε στο πιο κομβικό σημείο της ελληνικής ιστορίας του τελευταίου αιώνα. Πιο κομβικό και από της μεταπολίτευσης.
Τώρα που αρκετός κόσμος εκφράζει δημοσίως την αντίδραση του στην πολιτική της κυβέρνησης, αλλά κυρίως εναντίον του σαθρού υπάρχοντος συστήματος, είναι ευκαιρία να γκρεμίσουμε για να ξαναχτίσουμε. Η μεγαλύτερη απογοήτευση θα είναι να πεθάνει άλλη μια κίνηση και να υποταχθεί στο δήθεν ανέφικτο. Τότε είναι δεδομένη η ολοκλήρωση της κατρακύλας και της ξεφτίλας.
Μάλιστα η αυριανή μέρα νομίζω πως είναι από τις πιο σημαντικές. Οι μέρες αυτών που ασκούν τέτοιες πολιτικές και παίρνουν αντίστοιχα καταστροφικά και αναποτελεσματικά μέτρα λιτότητας οφείλουν να είναι μετρημένες. Οι μέρες της εξουσίας τους, όχι της ζωής τους. Αδιαφορώ για τη ζωή τους (εκεί μας έφθασαν!).
Υ.Γ. Δεν αντλώ (ούτε αντλούσα ποτέ) ιδιαίτερη πληροφόρηση από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης κι έτσι δε γνωρίζω σε ποιο στάδιο προπαγάνδας βρίσκονται. Άλλωστε η πιο εύκολη προπαγάνδα γίνεται όταν ο άλλος είναι είτε σε κατάσταση ευθυμίας είτε σε κατάσταση θυμού.
