18.10.11

WE NEED TO TALK ABOUT ME?

Έχω καιρό να γράψω σε τούτο το μπλογκ. Αφορμή για να σπάσει ο πάγος στάθηκε η πρόσκληση της φίλτατης Eskli για μια μπλογκοκοινοπραξία όπου ο καθένας λέει 7 πράγματα για τον εαυτό του. Ελπίζω μόνο να μην είναι έμπνευση του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για να μας γνωρίσει καλύτερα.

Δεν ξέρω πως να αρχίσω, αλλά θα το παλέψω.
1. Επίκαιρο κιόλας. Λατρεύω το χειμωνιάτικο καιρό. Αυτόν που παραπέμπει σε κεντρική Ευρώπη. Με βαρύ κρύο (ελάχιστη υγρασία), χιόνι αν είναι δυνατόν ή ψιλόβροχο. Ιδανικός καιρός για βόλτες σε δάση, ποτάκια σε μικρά μπαρ, πολύ σινεμά και αγκαλιές κάτω από τις κουβέρτες.
2. Αν πεθάνω σύντομα θα είναι από νταλίκα ή ταξί που με καταβρόχθησε με το ποδήλατο σε κάποιον κεντρικό δρόμο της Αθήνας. Είκοσι με τριάντα ποδηλατικά χιλιόμετρα την ημέρα, το γιατρό τον κάνουν πέρα. Όχι και τον τελετάρχη, όμως.
3. Η πιο ταπεινωτική εμπειρία της ζωής μου είναι το στρατιωτικό. Κυρίως, κατά την 8μηνη παραμονή μου στην παραμεθώριο. Ήμουν ένας άλλος. Αδίκησα πολύ τον εαυτό μου τότε.
4. Μία από τις περιόδους που αναπολώ με νοσταλγία στο σήμερα είναι όταν πριν από καμιά ντουζίνα χρόνια κυκλοφορούσα σε σχολικούς διαδρόμους με μαλλί αφάνα (εντάξει, η κώμη υφίσταται ακόμη), αξύριστος για κάνα χρόνο, μπότες με σπιρούνια, τζιν ενδυμασία από την κορφή ως τα νύχια, ακουστικά βιδωμένα στα αυτιά με Emperor και Mayhem από τις 7.30 το πρωί.
5. Όσο επιθυμώ τα συχνά ταξίδια στο εξωτερικό, άλλο τόσο τα αποφεύγω. Με γεμίζουν με τόση ενέργεια και αισιοδοξία που κάθε φορά που επιστρέφω από ένα τέτοιο, βρίσκομαι στα πρόθυρα της μετανάστευσης. Κυρίως, για το ασύλληπτο καυσαέριο (εξαιτίας του υπερπληθισμού παλαιάς τεχνολογίας αυτοκινήτων) και την αντικοινωνική συμπεριφορά των Ελλήνων. Κωλοέλληνες, βλέπεις.
6. Έχω πάψει να παίρνω κατάκαρδα τα λεγόμενα "δυσάρεστα" που έρχονται κατά ριπάς.Εξοργίζομαι στιγμιαία και στη συνέχεια σαρκάζω. Κάπως έτσι, επιβιώνω κι εγώ.
7. Μου αρέσουν οι μόνιμοι συνοδοιπόροι, μα συγχρόνως λατρεύω τη ρευστότητα, την εσωτερική (συχνά και την εξωτερική) δράση και τη συνεχή αναζήτηση. Αν βρω μόνιμο προορισμό, θα πάψω να υφίσταμαι.

Αυτά τα ολίγα, λοιπόν, κι από μένα. Δε μου αρέσουν οι διακρίσεις, γι'αυτό δε θα επιλέξω φίλους - bloggers. Η πρόσκλησή μου είναι ανοιχτή προς όλους που τολμούν!

1 σχόλιο:

Eskli είπε...

Πολύ ενδιαφέρουσα και χιουμοριστική ανάρτηση! Είδες, με αφορμή αυτo του παιχνιδι μαθαίνουμε αρκετά ο ένας για τον άλλο!

Keep blogging!