Έχω καιρό να γράψω κάτι σε αυτό το μπλογκ. Όχι επειδή δεν υπάρχουν ερίσματα, αλλά περισσότερο για λόγους ανασύνταξης δυνάμεων. Η τελευταία φορά ήταν κατά το διήμερο των οργανωμένων και μη διαδηλώσεων ενόψει ψηφισης του μεσοπρόθεσμου πριν ένα μήνα περίπου.
Εκείνες τις μέρες γινόταν έντονα κουβέντα στο διαδίκτυο και στο ραδιόφωνο (στις 2-3 εκπομπές που ακούω επιλεκτικά) για τη σημερινή κυβέρνηση. Άλλοι τη χαρακτήριζαν Χούντα και άλλοι διαφωνούσαν. Δεν ήταν λίγοι και οι γηραιότεροι άνθρωποι που συναντώ καθημερινά στη γειτονιά που μου λέγανε πως τέτοια πράγματα δεν έχουν ξαναδει στη ζωή τους. Ούτε στη δικτατορία.
Η αλήθεια είναι πως στην κατά πολύ βραχύτερη ζωή μου ούτε εγώ έχω ξαναδεί την αστυνομία να επιδεικνύει ένα τόσο βάναυσο πρόσωπο. Να χτυπά (δολοφονικά κάποιες φορές) αδιακρίτως, να επιτίθεται σε τουρίστες στην Ακρόπολη, να ψεκάζει σουβλατζίδικα στο Μοναστηράκι με χημικά και να προσφέρει ασφυξιογόνα στους "αγανακτισμένους" γιατρούς και νοσηλευτές, αλλά και μέσα στο μετρό που δεν υπήρχε διαφυγή για τους διαδηλωτές.
Η συμπεριφορά της αστυνομίας (κατ'εντολή της κυβέρνησης προφανώς) ήταν δεδομένα φασιστική. Τουλάχιστον εκείνες τις δύο ημέρες. Αυτό έχει διττή ανάγνωση, όμως. Από τη μία πλευρά, τα πράγματα αγριεύουν (αναμφισβήτητα), αλλά από την άλλη, όταν ένα καθεστώς* χρησιμοποιεί τόσο εκτεταμένα τη βία, δηλώνει αδυναμία και ανήμπορο να κυβερνήσει.
Πιο φασιστική συμπεριφορά από την αστυνομία, επέδειξε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Διέγραψε απευθείας τον διαφωνούντα βουλευτή και κυρίως, ενώ έξω από τη Βουλή μαινόταν πόλεμος, μέσα στη Βουλή υπήρχαν γελάκια και συγχαρίκια που πέρασε το Μεσοπρόθεσμο (πόσο υποκριτικό, όταν υποτίθεται πως το ψήφισαν με πόνο ψυχής;!). Σχηματικά, έτσι δεν είναι και στη Λιβύη που έχουν καθεστώς Καντάφι;
*Χαρακτηρίζω καθεστώς την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., καθώς δεν εκλέχθηκε ποτέ για να πράξει αυτά που έπραξε. Άλλο ήταν το πρόγραμμά του, για άλλους λόγους το ψήφισε ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος. Όχι για το Μνημόνιο, όχι για το Δ.Ν.Τ., ούτε για τα υπόλοιπα. Εγκληματική η απάτη του (πέρα από την εγκληματική αφέλεια ή συμφεροντολογία των ψηφοφόρων του)!
Εκείνες τις μέρες γινόταν έντονα κουβέντα στο διαδίκτυο και στο ραδιόφωνο (στις 2-3 εκπομπές που ακούω επιλεκτικά) για τη σημερινή κυβέρνηση. Άλλοι τη χαρακτήριζαν Χούντα και άλλοι διαφωνούσαν. Δεν ήταν λίγοι και οι γηραιότεροι άνθρωποι που συναντώ καθημερινά στη γειτονιά που μου λέγανε πως τέτοια πράγματα δεν έχουν ξαναδει στη ζωή τους. Ούτε στη δικτατορία.
Η αλήθεια είναι πως στην κατά πολύ βραχύτερη ζωή μου ούτε εγώ έχω ξαναδεί την αστυνομία να επιδεικνύει ένα τόσο βάναυσο πρόσωπο. Να χτυπά (δολοφονικά κάποιες φορές) αδιακρίτως, να επιτίθεται σε τουρίστες στην Ακρόπολη, να ψεκάζει σουβλατζίδικα στο Μοναστηράκι με χημικά και να προσφέρει ασφυξιογόνα στους "αγανακτισμένους" γιατρούς και νοσηλευτές, αλλά και μέσα στο μετρό που δεν υπήρχε διαφυγή για τους διαδηλωτές.
Η συμπεριφορά της αστυνομίας (κατ'εντολή της κυβέρνησης προφανώς) ήταν δεδομένα φασιστική. Τουλάχιστον εκείνες τις δύο ημέρες. Αυτό έχει διττή ανάγνωση, όμως. Από τη μία πλευρά, τα πράγματα αγριεύουν (αναμφισβήτητα), αλλά από την άλλη, όταν ένα καθεστώς* χρησιμοποιεί τόσο εκτεταμένα τη βία, δηλώνει αδυναμία και ανήμπορο να κυβερνήσει.
Πιο φασιστική συμπεριφορά από την αστυνομία, επέδειξε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Διέγραψε απευθείας τον διαφωνούντα βουλευτή και κυρίως, ενώ έξω από τη Βουλή μαινόταν πόλεμος, μέσα στη Βουλή υπήρχαν γελάκια και συγχαρίκια που πέρασε το Μεσοπρόθεσμο (πόσο υποκριτικό, όταν υποτίθεται πως το ψήφισαν με πόνο ψυχής;!). Σχηματικά, έτσι δεν είναι και στη Λιβύη που έχουν καθεστώς Καντάφι;
*Χαρακτηρίζω καθεστώς την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., καθώς δεν εκλέχθηκε ποτέ για να πράξει αυτά που έπραξε. Άλλο ήταν το πρόγραμμά του, για άλλους λόγους το ψήφισε ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος. Όχι για το Μνημόνιο, όχι για το Δ.Ν.Τ., ούτε για τα υπόλοιπα. Εγκληματική η απάτη του (πέρα από την εγκληματική αφέλεια ή συμφεροντολογία των ψηφοφόρων του)!
2 σχόλια:
Και έχουν το θράσος να λένε ότι βρίσκονται εντός των πλαισίων της δημοκρατικής νομιμότητας και να αποκαλούν αυτούς που τους κράζουν τραμπούκους!
Από θράσος άλλο τίποτα!
Εύχομαι να είσαι γερός και δυνατός, αγαπημένε φίλε navarino!
Δημοσίευση σχολίου