"ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ!"

Χρόνια πολλά και από αυτό το βήμα! Σήμερα θέλησα να εκφράσω σύντομα τις σκέψεις μου για το κίνημα (;) "Δεν πληρώνω". Το ερωτηματικό υφίσταται γιατί αναρωτιέμαι αν είναι κίνημα. Δύο από τις ερμηνείες της λέξης σύμφωνα με τα λεξικά είναι: α) εξέγερση που έχει σκοπό μια ανατροπή, β) στάση για την εξυπηρέτηση ενός σκοπού.

Δεν μπορώ να συνταχθώ υπέρ ή κατά αυτού του μότο, γιατί δεν ξέρω ποιοι είναι οι στόχοι του. Αν είναι μια αντίδραση υγιών πολιτών που δεν ανέχονται την υποκρισία και την κλεψιά του συστήματος (και σε οικονομικό και σε συνειδησιακό επίπεδο) που είναι εδώ και χρόνια σε ισχύ και θέλουν να το ανατρέψουν με όραμα για κάτι διαφορετικό, τότε να ενώσω τις δυνάμεις μου προς αυτή την κατεύθυνση.

Αν είναι, όμως, στάση ζωής διαφωνώ κάθετα. Δε γίνεται να λειτουργήσει τίποτα αν δεν πληρώνει ο καθένας από εμάς, αν δε συμμετέχει, αν δε βοηθά και τότε γινόμαστε συνένοχοι και επιβεβαιώνουμε το γνωστό χαρακτηρισμό, "τζαμπατζήδες".

Είμαι της επαγωγικής άποψης πως κάθε πολίτης συνιστά μια μικρή κοινωνία με τον άμεσο περίγυρό του και έτσι αν δεν αλλάξει ο καθένας από εμάς, δε γίνει ενεργός και κοινωνικό ον, τότε καμία κοινωνία δε μπορεί να εξελιχθεί, να βελτιωθεί, στις δομές και την ουσία της.

Το μεγαλύτερο ατόπημα που μπορεί να διαπράξει κανείς είναι να περιμένει να αλλάξει η κοινωνία για να αλλάξει ο ίδιος. Όντας, μάλιστα, κλεισμένος στο καβούκι του. Η πορεία είναι αντίστροφη, ανηφορική, αλλά κι ευχάριστη γι'αυτόν που έχει στόχους.